Spis treści

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział ósmy

Victor Silas wpatrywał się we mnie intensywnie. Byłem ciekawy o czym myślał, chociaż znając jego upodobania do niszczenia mi życia, z pewnością nie było to coś, o czym chciałbym wiedzieć. Ominąłem go i usiadłem do komputera. Palcem wskazującym podpiąłem się do sieci od razu uruchamiając potrzebne pliki. Kątem oka spojrzałem na zafascynowanego ojca. Zastanawiał mnie powód jego zainteresowania. Chociaż chciałem to wyprzeć, dokładnie pamiętałem sposób w jaki mnie oglądał zaraz po cudownym uratowaniu mi życia. Ojciec przysunął sobie krzesło tuż obok mnie, poprawił osunięte okulary i zmrużył oczy. Zacząłem opowiadać co gnębi mojego przyjaciela. Starałem się nie pominąć żadnego szczegółu i jak najdokładniej nakreślić zmiany zachodzące w organizmie Garfielda podczas różnych stanów psychicznych i fizycznych. Wszystko miało jakieś znaczenie. Kiedy skończyłem Silas popatrzył na mnie, oderwał dłoń od podbródka i stwierdził, że musi się napić kawy. – Chodźmy. – zarządził – Niedaleko jest stołó...
Czytaj więcej

Rozdział siedemnasty

  Rachel   Tym razem obudziłam się przed wschodem słońca z zamiarem wymknięcia się z pokoju Garfielda i przywitania dnia razem z Richardem. Chciałam jeszcze przez chwile posiedzieć w cieple, wtulona w Gar’a, ale jak tylko uświadomiłam sobie co takiego wbija mi się w brzuch, natychmiast oprzytomniałam. Wyswobodziłam się z jego objęć i wygramoliłam się z łóżka. Mimo chłodu poranka było mi gorąco, cała płonęłam. Za pomocą siły umysłu otuliłam go kołdrą żeby nie zmarzł. Otworzyłam portal do swojego pokoju, gdzie szybko zmieniłam piżamę na jakieś spodnie i bluzkę. Chciałam pozbyć się z umysłu myśli o tym, co miało miejsce jeszcze chwile temu, chociaż czułam się jakbym na brzuchu miała wypalony ślad. Oby Richard i jego propozycja rannej przebieżki wokół wyspy mnie ostudziła. Zanim wyszłam, zerknęłam na swoje odbicie w lustrze; oprócz rumieńca, zwróciłam uwagę na worki pod oczami, których ostatnimi czasy nie miałam. Byłam niewyspana po wczorajszych zakupach z Kori i oglądaniu z...
Czytaj więcej

Rozdział drugi

Koriand’r Dłużej nie mogłam znieść samotności, ani tego jak wielka przepaść powstawała ostatnio między nami. Wczoraj Richard nie opuszczał Raven na krok, co chwile nadzorując jej samopoczucie. Czekałam do późna, co jakiś czas sunąc leniwie po korytarzach. Liczyłam na to, że wyjdzie z jej pokoju i spędzimy razem trochę czasu, ale uparcie nie chciał jej zostawić. Miałam wrażenie, że już nawet nie słuchał, kiedy starałam się mu wytłumaczyć, że przesadza i powinien dać jej trochę przestrzeni. Wcześniej chociaż karcił mnie wzrokiem za tego typu uwagi. Coraz częściej nabierałam przekonania, że to Raven jest najważniejszą osobą w jego życiu, nie ja. A ta myśl łamała mi serce. Obudziłam się przed świtem, z nadzieją, że Richard jeszcze śpi i uda mi się go zaskoczyć. Okryłam się zwiewną narzutką i wyleciałam z sypialni. Po drodze przeczesywałam palcami włosy. Tak się spieszyłam, że kompletnie zapomniałam rozczesać splątane kosmyki. Stanęłam przed masywnymi drzwiami do jego pokoju, wygładz...
Czytaj więcej